Auteur: mirvanderhoek

staan op eigen benen

staan op eigen benen

Ter ere van mijn geboortedag liep ik mijn hardlooprondje gisteren in tegengestelde richting. Eenmaal terug sprong ik onder de douche, trok twee verschillende sokken aan en ging het kado ophalen dat ik mezelf had gegeven. Een dag eerder kreeg ik een lekke band. Mijn ex 

prestatiedruk

prestatiedruk

Prestatiedruk. Soms voelt het allemaal als zo veel. Deadlines moeten gehaald. Goede cijfers. Updates moeten gepost. Presentaties voorbereid. En ze moeten vooral beter zijn dan al die andere. Veel beter. Grote bergen hooi moeten op de vork. Volgers moeten verzameld. Yogahoudingen volgehouden en opdrachten gescoord. 

val niet weer in slaap

val niet weer in slaap

Val niet weer in slaap. Het is een regel uit een gedicht van Rumi. Terwijl hij wordt voorgedragen zie ik ineens een mier lopen over de leuning van de houten bank voor me. Ik zit in een kerk. Mijn gedachten gaan naar bijna drie jaar 

buitenwereld

buitenwereld

Het zal wel een open deur zijn. Maar niet een waar je graag doorheen gaat. Het is confronterend achter die deur. Wat je van jezelf niet wilt zien wordt zichtbaar. Wat je van jezelf niet wilt horen klinkt luid en duidelijk. Maar je moet er 

ochtend in rotterdam

ochtend in rotterdam

Nog maar een keer drukt ze op de knop. Haast heeft ze. Net als de stroom automobilisten die ze probeert te stoppen. Nog een keer drukt ze. En nog een keer. Ze wil oversteken maar de stroom gaat door en wanneer ze eindelijk groen licht 

slipgevaar

slipgevaar

“Pas op!” Gladde stenen glimmen vervaarlijk in het licht van de ochtendzon. Hij trapt op de rem van zijn fietsje en bijna gaat hij onderuit. Maar niet helemaal. Zijn ogen glinsteren. “Ik slipte!” roept hij achterom naar zijn moeder die hem met haar waarschuwing had 

intentie

intentie

“Volgend jaar staat er een kerstboom in mijn eigen huis.” Ik weet nog heel goed hoe ik die zin vol overtuiging uitsprak. Geen idee hoe ik het zou gaan aanpakken maar dat het zo zou zijn wist ik zeker. En het nieuwe jaar begon. En 

pudding op de plee

pudding op de plee

De pudding is geen echte pudding. Maar de naam van een verfkleur. Met zo veel tinten wisten ze het denk ik ook niet meer. Dan maar pudding. De plee is wel echt een plee. Mijn eigen plee. In mijn nieuwe huis. Met al het werk 

hier en nu

hier en nu

Geen stoffig straatje in Egypte. Maar een brede straat waar de tram doorheen dendert en fietsers en automobilisten strijden om dezelfde ruimte. Midden in het hart van Rotterdam. Hoe anders. Maar hoe echt ook. Voor beeld bij mijn vorige blog zocht ik een edelsmid bij wie ik 

de wereld wacht op je

de wereld wacht op je

Zoals ik sjamanistische trance reizen maak voor mensen die bij mij in de praktijk komen maak ik ze ook voor mezelf. Het zijn reizen vergelijkbaar met een droom maar helder en met het bewustzijn gericht op de spirituele dimensie. Soms ga ik zonder vraag. Gewoon