zomaar blij zijn

zomaar blij zijn

Nou, er zat nog een laag onder. In mijn vorige marathon blog schreef ik over wat mijn blessure me wilde vertellen. Door er verbinding mee te maken was ik op zoek gegaan naar de overtuiging die eronder zat en die vond ik, maar de ontsteking 

nieuwe shoot

nieuwe shoot

Maanden geleden had ik het er al over. De healing shoot. En is hij er dan eindelijk? Nee! En misschien komt dat wel omdat hij eigenlijk al bestaat. Op mijn website kun je er nog niets over vinden en dat is omdat ik van alles 

genezing

genezing

Zat ik ineens met mijn pootje omhoog voor genezing. Last van mijn kuit na een hardlooprondje. Met nog maar een maand tot de marathon niet echt waar ik op zat te wachten. Meteen zalf erop van smeerwortel die ik net weer aan het maken was 

Het mag weer!

Het mag weer!

Het mag weer! Zo voelt het nu ik weer door de stad fiets zonder handschoenen en kersenbloesem zie als ik in de ochtend mijn gordijnen open schuif en de tuin inkijk. Een merel heeft me dan al laten weten dat het tijd is voor een 

startbewijs

startbewijs

Yes!! Ik mag weer! Startbewijs van iemand kunnen overnemen. En ook nog vóór 17 maart zodat mijn eigen naam erop vermeld staat straks. Ik was te laat met inschrijven maar toch begonnen met trainen want ik wíst dat het goed zou komen! De hele weg 

beginnen bij het einde

beginnen bij het einde

Een mooie uitnodiging kwam ik laatst tegen op de stoep. Beginnen bij het einde. Alle ervaringen al opgedaan. Al je lessen al geleerd. En dan van start. Had ik even wat om tijdens mijn hardlooprondje over na te denken 😉 Want het lijkt wel fijn 

koud douchen

koud douchen

Even over koud douchen hoor! Ik heb namelijk iets ondervonden dat ik graag wil delen want misschien heeft iemand anders er ook wat aan. Over je stemming gaat het. Koud douchen doe ik al sinds lang voordat het hip werd. Van mijn moeder heb ik 

proberen

proberen

“Is het niet glad om hard te lopen?” Een buurtgenoot had me zojuist de deur uit zien stappen en keek bezorgd van mij naar de met sneeuw bedekte stoep. “Ik weet het niet,” antwoordde ik. “Ik ga het maar gewoon proberen.” Eenmaal aan het lopen 

schaduw

schaduw

Eerst dacht ik dat er iemand achter me liep, maar toen zag ik dat ook de tweede schim door mijzelf werd gevormd en ik realiseerde me wat een mooie metafoor dat eigenlijk was. Achtervolgd door mijn eigen schaduw 😉 Want nog altijd is dat zo. 

kriebel

kriebel

Gisteren begon het weer te kriebelen. En daar had ik op gewacht. Die kriebel. Want zonder druk wilde ik weer online. Zonder het gevoel dat het moest omdat ik anders vast geruisloos zou verdwijnen en niemand meer zou weten van mijn bestaan. Inmiddels was ik