Jaar: 2017

intentie

intentie

“Volgend jaar staat er een kerstboom in mijn eigen huis.” Ik weet nog heel goed hoe ik die zin vol overtuiging uitsprak. Geen idee hoe ik het zou gaan aanpakken maar dat het zo zou zijn wist ik zeker. En het nieuwe jaar begon. En 

pudding op de plee

pudding op de plee

De pudding is geen echte pudding. Maar de naam van een verfkleur. Met zo veel tinten wisten ze het denk ik ook niet meer. Dan maar pudding. De plee is wel echt een plee. Mijn eigen plee. In mijn nieuwe huis. Met al het werk 

hier en nu

hier en nu

Geen stoffig straatje in Egypte. Maar een brede straat waar de tram doorheen dendert en fietsers en automobilisten strijden om dezelfde ruimte. Midden in het hart van Rotterdam. Hoe anders. Maar hoe echt ook. Voor beeld bij mijn vorige blog zocht ik een edelsmid bij wie ik 

de wereld wacht op je

de wereld wacht op je

Zoals ik sjamanistische trance reizen maak voor mensen die bij mij in de praktijk komen maak ik ze ook voor mezelf. Het zijn reizen vergelijkbaar met een droom maar helder en met het bewustzijn gericht op de spirituele dimensie. Soms ga ik zonder vraag. Gewoon 

overgave

overgave

Landen wilde ik. En wel zo snel mogelijk. Geen tijd verspillen met rondrijden in de auto. En wat er gebeurt is natuurlijk precies dat. Zonder kaart en met een gebrek aan richtingsgevoel probeer ik het natuurgebied te vinden dat ik vijf jaar geleden op de 

kruiden

kruiden

Zacht ploft de heermoes in de mand. En weer. En nog een keer. En met elke plof kom ik meer tot rust. Wat heb ik veel geleerd het afgelopen jaar. Maar ik hoef even niets te onthouden. Mijn regenjas hangt een stukje verder over de 

eigen waarheid

eigen waarheid

Goedemorgen. Een doorrookte stem groet me in het voorbijgaan. Het is nog vroeg in de morgen in het park waar ik mijn rondjes ren. Rode lippen heeft ze. Rimpels om haar zwart omlijnde ogen en warrig blond geverfd haar. Ik ben wel een beetje onder 

omweg

omweg

Soms begrijp ik er niets van. Waarom gaan dingen zoals ze gaan. Waarom zijn dingen zoals ze zijn. Heb ik dat echt allemaal zo bij elkaar gewenst. Heb ik dat echt allemaal zo gewild. Het zal wel. Gedachten zijn zo krachtig. Ook die van het 

handschrift van mijn vader

handschrift van mijn vader

Meteen herkende ik het. En ik zag er het houvast in dat ik al die jaren kreeg.De bescherming. De veiligheid. Maar ik voelde ook de vanzelfsprekendheid waarmee ik aannam dat die er altijd zouden zijn. Wat als jij mij straks ook loslaat in het aardse 

uitstel

uitstel

Als ik die opdracht heb afgerond! Dan ga ik mezelf alleen nog maar voeden met wat ik nodig heb! Maar eenmaal op dat punt aangekomen heb je nog steeds jezelf bij je. Met nog steeds de reden waarom je niet meteen al begon met die