wat ik voel dat wil ontstaan

wat ik voel dat wil ontstaan

Misschien is wat ik voel dat wil ontstaan, waar ik op zit te broeden, wel helemaal geen verrassing. Ik zeg het immers zo vaak. Hoe kostbaar ik de momenten vind dat mensen zichzelf laten zien. Dat ze voelen dat het helemaal ok is om te zijn wie ze zijn.

Het ontroert me want het is helemaal niet zo vanzelfsprekend. Vaak vinden we dat we eerst aan allerlei verwachtingen moeten voldoen, voor we tevoorschijn mogen komen. We zijn niet zomaar goed genoeg. Overtuigingen die je klein houden kunnen heel diep zitten.

Onze ziel fluistert dat we onze ruimte mogen innemen en schaamteloos mogen stralen en we horen dat wel. We weten het wel. Maar toch. Helemaal geloven doe we het vaak, uit veiligheid, maar niet. Dus jezelf laten zien en dan helemaal met een lens op je gericht, stellen we maar wat graag uit en doen we liever nog, gewoon niet.

Maar stel dat het je zou bevrijden. Dat juist wat je eigenlijk niet goed durft te doen, in het licht gaan staan helemaal zoals je bent, zorgt dat je die oude en beperkende overtuigingen kunt loslaten. Stel dat het juist helend zou zijn.

Dan sta je voor de lens niet omdat je nou perse portretten nodig hebt, maar omdat je een oud stuk achter je wilt laten om ruimte te gaan maken voor wie je werkelijk bent.

Een aantal jaren wilde ik niet meer fotograferen en had ik een praktijk als healer en ik moet steeds denken aan wat ik (toen al) tegen mijn docent zei op de dag dat ik stopte met mijn praktijk en hij zei dat hij dat jammer vond: “Het is helemaal niet erg want eigenlijk ben ik nog steeds een healer, maar nu weer met mijn camera.”

Wat ik voel dat wil ontstaan heeft precies daarmee te maken. Behalve mijn shoots voor bezielde ondernemers, komt er dan een shoot voor mensen die zichzelf om allerlei redenen liever niet (hebben) laten zien en die zich met de ervaring voor de lens vrij willen maken om zonder enige schaamte zichzelf te zijn.

Een shoot die gaat over je gehoord voelen, en gezien. En weten dat je er mag zijn. Precies zoals je bent. De portretten zijn dan een fantastisch resultaat om te hebben, als ankertjes, maar eigenlijk van ondergeschikt belang aan het proces dat je daar bracht.