transformatie verhaal

Een paar dagen zou ik offline zijn. Maar het werden er wat meer. En dan moet ik natuurlijk eigenlijk een transformatie verhaal kunnen vertellen. Over hoe geweldig het was zonder social media en waar ik ineens allemaal tijd voor had. Maar ik heb geen transformatie verhaal.

Het is fijn om er weer te zijn. Ook om er niet te zijn. En de controle los te laten. Dat wel.

Want online zijn kon wel eens voelen als een soort moeten, om op de radar te blijven. Met daaronder de angst dat niemand meer zou weten dat ik besta. En dan kreeg ik geen opdrachten meer en dus ook geen geld en dan kon ik mijn huur niet meer betalen en niet meer eten en, nou ja, een heel doemscenario 😉

Dus niet online zijn was best een hele oefening. Maar de overgave, uiteindelijk, bevrijdend. De angst maakte namelijk plaats voor vertrouwen. In mezelf en in mijn werk.

Ik vond mezelf terug bij waarom ik ook al weer doe wat ik doe. Bij de echtheid van de ontmoetingen die ik met mensen heb en de prachtige momenten dat ze zichzelf laten zien. Bij de voldoening die me dat geeft. Bij de dankbaarheid die ik dan voel en de verbinding met het grotere geheel.

Delen daarover is geen moeten maar een roeping, een missie, om te inspireren jezelf te zijn en te laten zien en te voelen dat je helemaal goed bent zoals je bent. Dat je daarvoor niet eerst iets hoeft te bewijzen. Dat je jouw waarde niet hoeft te bewijzen. Voor niemand.

Maar goed, ik dus ook niet. En dat weten geeft rust en ook het plezier van online delen weer terug. Heb ik toch een beetje een transformatie verhaal.

Het fotootje is van de eerste dag van dit nieuwe jaar. Ook een beetje een transformatie verhaal 😉