regisseur van mijn eigen leven

regisseur van mijn eigen leven

Zou het dan allemaal voor niets zijn geweest. Patronen liggen klaar om in terug te vallen. En dat doe ik. Want iets anders is er niet. En toch. Het klopt niet. Met de verbinding die ik maakte met de natuur. Met mezelf. Terug waar ik 

verlangen van mijn ziel

verlangen van mijn ziel

Aanmelden was niet zo moeilijk. Vier dagen en vier nachten alleen in de natuur. Op zoek naar het diepste verlangen van mijn ziel. Dat wilde ik wel. Heel graag. Niet meer om mezelf heen kunnen. Maar met de voorbereiding kwam de realisatie dat het echt 

verbinding

verbinding

Van een afstand kon ik ze al horen. Maar het was meer dan alleen het geluid van de trommels. Toen ik dichterbij kwam zag ik een energie die ik zelf ook kan voelen. Als ik mediteer. Of in de natuur ben. De vreugde van contact 

bevrijd

bevrijd

Toen ik op pad ging voelde ik angst. Maar ook nieuwsgierigheid. En verlangen. Naar niet meer om mezelf heen kunnen. En naar het licht zien worden. De volgende dag. Tot zonsopgang zou ik gaan lopen. Een ritueel uit het Sjamanisme. Het was nog licht toen 

niet waar

niet waar

nou mamadaar ga ik danverderzonder jouhet is netheel gekof het niet waar isineens moet ik huilenzoek wat afleidingmaar niet te veelwant ik wil nog vasthoudenaan samen met jouhet lukt me wel mamamijn balans weer te vindenomdat ik weet dat je bij me bentzoals je er 

nieuw begin

nieuw begin

Het geluid van de golven spoelt schoon wat is geweest. Wat losgelaten mag worden wordt meegenomen door het water. Dat stel ik me voor tenminste. Bij voorbaat geniet ik van de vrijheid die ik dan zal voelen. Van de ruimte die dan zal ontstaan. Van 

eigen wijsheid

eigen wijsheid

Gordijnen open. Dag wereld. Wat gaan we doen vandaag. Blij het avontuur aan te gaan. Vreugde hervonden. Niets meer moeten. Van niemand. Handelen wanneer het juist voelt. Niets forceren. Alles heeft zijn eigen tijd. Om ontdekt te worden. Overwonnen. Losgelaten. Neergezet. Iedereen kan zoveel zeggen 

gedachten

gedachten

Sinds mijn zoon een jaar of vier is houd ik een dagboek voor hem bij. Schrijf ik over wat hij meemaakt. Gisteren las ik daarin terug. We hadden het over mijn hoofd dat vol zat met gedachten. En hoe fijn het zou zijn het leeg 

vrijheid

vrijheid

Nog niet eens zo heel lang geleden voelde ik me verbonden met de vogeltjes in een kooi die ik passeerde als ik ging hardlopen. Eigenlijk ging ik speciaal bij ze langs. Omdat ik het gevoel had dat we in dezelfde situatie zaten. Verenigd in gevangenschap. 

energie van de aarde

energie van de aarde

Schelpjes onder mijn voeten halen me uit mijn gedachten. Het idee dat ik verder wil uitwerken laat me niet los. Maar de schelpjes zijn met velen en ze zijn scherp en ze dwingen me aanwezig te zijn in het hier en nu. Op blote voeten