genezing

Zat ik ineens met mijn pootje omhoog voor genezing. Last van mijn kuit na een hardlooprondje. Met nog maar een maand tot de marathon niet echt waar ik op zat te wachten.

Meteen zalf erop van smeerwortel die ik net weer aan het maken was en gekneusde koolbladeren daaroverheen. Vrij snel gaf dat verlichting en gewoon lopen ging weer maar gevoelig was het nog wel en ik besloot mijn voeding aan te passen en maakte een afspraak met de fysiotherapeut.

Toen ik die nacht wakker werd en niet meer kon slapen leek me dat een goed moment om ook nog maar te doen wat ik tot dat moment had uitgesteld. Ik heb de pijn verwelkomd en gevraagd wat het me wilde vertellen.

Vorig jaar liep ik de marathon voor het eerst en dat deed ik omdat ik mijn gezondheid wilde vieren na alles wat mijn lijf had meegemaakt. Het was helend en goed en fantastisch, maar dat was het. Ik had gedaan wat ik wilde doen.

En dan zou ik dit jaar weer? Daar had ik nu toch geen reden meer voor? Maar dat had ik wel degelijk en dat was plezier. Gewoon plezier. En dat was dus niet genoeg.

De marathon zomaar lopen, zonder reden behalve dat plezier, dat kon niet. En dat was precies het inzicht, of beter gezegd de waanzin ervan, dat ik nodig had.

Ik herken het wel van mezelf, dat ik vind dat dingen betekenis moeten hebben en een diepere reden, voor ik mijn aandacht en energie eraan geef.

Maar toen ik mezelf dan toch maar toestond om de marathon zomaar te lopen, voelde ik dat mijn kuit begon te tintelen en de volgende dag was de pijn helemaal weg!

Dit is alleen niet het glorieuze einde van het verhaal. Want toen ik, hoewel voorzichtig, weer ging trainen heb ik in mijn blijdschap te veel gedaan en protesteerde mijn kuit opnieuw.

Smeerwortel en koolbladeren helen ook deze keer en vanmiddag is de afspraak die ik met de fysiotherapeut had gemaakt. De training van deze morgen sla ik over.

Genezing is een geheel van factoren, wil ik denk maar zeggen. Waarvan misschien wel de belangrijkste, en met alles wat we op ons bordje krijgen meteen ook de meest lastige, het onder ogen zien en loslaten van de blokkades die zijn opgeworpen door onszelf.