wind

Niet mopperen, hup! De wind erdoor! Dat is gisteren goed gelukt 😉

Op advies van Guldenroede ging ik naar buiten om alles maar even te laten waaien. Binnen zat ik met mezelf te brainstormen over de nieuwe fotoshoot die ik wil toevoegen aan mijn aanbod.

Een shoot die niet perse gaat over de portretten maar veel meer over de weg ernaartoe. Over loslaten van overtuigingen die je weerhouden om jezelf te zijn en te laten zien. Een shoot die je vrij maakt en die helend is omdat je voelt dat je er helemaal mag zijn en omdat je portretten krijgt waarop je jezelf terug ziet en daar nog blij mee bent ook.

Vaak hoor ik terug dat het proces van de portretten maken zo fijn is om mee te maken en ik voel al een tijdje dat ik daar iets mee heb te doen. Omdat ik er niet alleen zelf blij van word maar anderen ook. En omdat het misschien nog wel dichter ligt bij wat ik hier heb te brengen.

Het is spannend om iets nieuws te gaan toevoegen maar het voelt ook als spelen! Toen ik buiten liep met de wind die om me heen waaide, dacht ik aan een serie die ik vroeger las over vier kinderen en een hond die allemaal avonturen beleefden. Het kwam later geloof ik ook op televisie.

Die avonturen, dat wilde ik allemaal ook. Ik wilde op reis en de wereld ontdekken en snappen waarom mensen doen wat ze doen. Later ging ik begrijpen dat ik wilde ontdekken wie ik nou eigenlijk zelf was en dat de grootste reis naar binnen gaat.

Niet alles op die reis was leuk, maar er kwam steeds meer acceptatie en rust en vertrouwen en vreugde omdat ik nu weet en voel dat ik bestaansrecht heb, dat ik er mag zijn en mezelf mag laten zien zoals ik ben. En dat mogen we allemaal!

De boodschap die ik kreeg van Guldenroede komt uit mijn boek ‘Luisteren in de Stilte‘ dat ik bij de brainstorm had gepakt voor inspiratie.