zomaar succesvol

Gisteren heb ik een kwetsbaar en bang stuk van mezelf aangekeken en ook uitgesproken en daarmee duidelijkheid gekregen over wat me onbewust al heel lang tegenhoudt.

Ergens heb ik de overtuiging dat ik niet zomaar succesvol mag zijn. Ik moet dat verantwoorden. Naar de wereld om me heen maar vooral naar mezelf. Ergens vind ik dat ik niet zomaar succesvol mag zijn want niet iedereen is dat. Dus als ik het wel ben zou ik daarmee anderen in de steek laten.

Ik zou dan mensen achterlaten door de keuzes die ik voor mezelf maak. En dat mag niet. Het zou mij niet beter mogen gaan dan anderen. Ergens heb ik de overtuiging dat ik dat niet verdien.

Onbewust laat ik me tegenhouden door niet alleen een verantwoordelijkheid die ik dan voel maar ook door de angst dat me wordt afgenomen wat ik heb opgebouwd door mijn hart te volgen.

Dan denk ik van betekenis te zijn door mezelf zo klein mogelijk te maken en vooral niet voor mijn eigen waarde en talenten te gaan staan. Waar natuurlijk niemand iets aan heeft.

Ik hoef niet alles van de hele wereld op mijn schouders nemen. En ik kan ook helemaal niet alles oplossen voor iedereen. Ik ben ook niet overal goed in.

We hebben allemaal andere en eigen talenten om te dienen en mijn talent is dat ik me kan afstemmen op de zuivere essentie van iemand en een veilige ruimte weet te scheppen om in het licht te stappen met wie je werkelijk bent. Portretten die zo mogen ontstaan kun je hier bekijken.

Niet de hele wereld heeft daar iets aan maar wel een deel. En dat is genoeg. Anderen zorgen voor weer een ander deel. Met waar zij goed in zijn.

Juist door toe te laten en uit te spreken waar ik bang voor was ontstond er ruimte. Ruimte voor leven en laten leven en succesvol te mogen zijn. Zomaar.