loslaten

Nou, het online programma gaat verdwijnen. Wat een ding om dat te besluiten zeg. Want ja, ik was er nou eenmaal mee begonnen en ik had er zo veel in geïnvesteerd, dus moest ik doorgaan.

Ook terwijl ik voelde dat het eigenlijk niet bij me paste. Ik heb van alles van mezelf aangekeken en onderzocht en dingen gedaan die ik spannend vond en dat is goed want daar heb ik van geleerd.

Maar ik mag het loslaten. Waar je op een zeker moment voor kiest hoeft helemaal niet voor altijd te blijven. Zijn we hier niet om te verkennen en te ervaren en plezier te hebben onderweg. Loslaten hoort daar ook bij.

Toen ik vorige week in de natuur de uitnodiging voelde om een onbekend gebied zonder paden in te gaan was het zo heerlijk om daar gehoor aan te geven en te dwalen en te vertrouwen.

Ik vind mijn weg wel. Eigenlijk heb ik die weg met mijn fotografie allang gevonden.
Het is alleen zo leuk om te blijven ontdekken.

Geen idee wat er voor het online programma in de plaats gaat komen. Mijn boek ga ik verder schrijven in ieder geval. Dat dreigde (weer!) stof te gaan vangen omdat ik research moest doen en dat was ik aan het uitstellen.

Inmiddels heb ik het voor een groot deel gedaan en zit ik bijna op de 13.000 woorden. Wel nog even te gaan dus 😉 Maar ik word er blij van. En dat kan ik weer meenemen in mijn werk als fotograaf. Het is voedend.

Verder wil ik me eigenlijk ook niet te veel laten afleiden. Want het liefst van alles maak ik verbinding met mensen op zoek naar de essentie om die dan terug te geven in de portretten die ik maak. En daar wil ik alleen maar meer van ❤️