waar ik in geloof

Hopelijk was ik toch wel gevaccineerd. Want ze zouden gaan werken met QR codes.

Ik was gevraagd om deel te nemen aan een tentoonstelling. En ik had ja gezegd. Ik had er veel zin in ook.
De ruimte was ik gaan bekijken en ik had al bedacht wat ik zou gaan doen. Het zou een beleving gaan worden om door de kwetsbaarheid, die we vaak voelen voor de camera, heen te gaan.

Alleen hopelijk toch wel gevaccineerd, dat was ik niet. En mezelf laten testen ging ik ook niet doen.
Dus daar hield het op.

Het stopte voor mij met die toegangseis omdat het ingaat tegen alles waar ik in geloof.
De schoonheid en het wonder van het menselijk lichaam en het immuunsysteem. Het recht en de vrijheid om je eigen afwegingen en keuzes te maken. Autonomie.

Waar ik in geloof is verantwoordelijkheid nemen voor je eigen, niet alleen fysieke, maar ook emotionele, mentale en spirituele gezondheid. Luisteren naar de signalen die je lichaam je geeft. Gevoel aangaan en uiten. Je hart en eigen wijsheid volgen. Angsten aankijken (voor afwijzing, voor uitsluiting, voor uitgelachen worden, voor ziekte en zelfs voor de dood want ja, we zijn sterfelijk) om onvoorwaardelijk te kiezen voor liefde.

Ik geloof in altijd vragen blijven stellen. Ook de moeilijke. Ik geloof in mediteren en de enorme geneeskracht van de natuur. Ik geloof in helende gedachten en dat je daarvoor kunt kiezen.
Ik geloof in mogen zijn wie je bent.

De tentoonstelling gaat voor mij niet door en dat vind ik heel jammer.
Maar ik kan mezelf in de ogen blijven kijken en bovendien wil ik niet dat de toegang tot mijn werk en diensten wordt beperkt door regels waar ik zelf niet achter sta. Bij mij ben je welkom zonder prik en met prik. Waar het mij om gaat is jouw waarde als mens.