Laat jezelf maar zien!
Laat jezelf maar zien! Dat zeg ik altijd. En ik meen het ook.
Want allemaal hebben we een schitterende essentie die het waard is om gezien te worden.
Talenten die we mogen delen met de wereld.
Alleen is dat tegen iemand anders vaak een stuk makkelijker gezegd dan tegen jezelf.
Zeker als je met iets zit waar je niet blij mee bent.
In mijn geval is dat de huid van mijn gezicht.
Het is echt zo in your face!
Rosacea heet het wat ik heb en je kunt er echt NIET omheen.
Het valt meteen op en wat heb ik al ontzettend veel geprobeerd om er vanaf te komen!
En wat heb ik me er ontzettend ongelukkig en minderwaardig door gevoeld.
Wat natuurlijk nergens op slaat want het is niet wie ik ben.
Alleen maar iets wat ik heb.
Je goed voelen over jezelf zou niet van zoiets moeten afhangen.
Het wordt dan een beknelling en een geweldige (maar ook emotioneel pijnlijke) reden om lekker verstopt te blijven. Je huid moet immers mooi en gaaf zijn. Anders mag je niet meedoen. Zo voelde het.
Zou het zo een handig excuus kunnen zijn om jezelf niet te hoeven laten zien?
Ik denk dat ik het zelf (samen met een grote berg andere dingen die ik met mezelf ben aangegaan) zeker zo heb gebruikt. Dat was lekker veilig.
En zo zal ik vast niet de enige zijn.
We hebben denk ik allemaal wel iets aan onszelf dat we liever anders hadden gewild.
En toch mogen we allemaal stralend onze plek innemen!
Allemaal zijn we precies goed zoals we zijn!
Ondertussen heb ik een excuus om verstopt te blijven niet meer nodig maar Rosacea heb ik nog wel! Misschien was er nog één ding dat ik had te doen om het te laten verdwijnen. Het schaamteloos laten zien. Fuck it. Bij deze.