kruispunt

Een druk kruispunt. Midden in de stad. Wegen komen samen. En mensen. Even maar want snel gaan ze weer ieder hun eigen weg. Alleen vandaag is het anders. Iedereen blijft wat langer.

Sophie overweegt voorrang maar gewoon te nemen. Luuk geeft het met liefde weg. Hoewel. Met liefde. Dat is eigenlijk niet helemaal waar. Eigenlijk geeft Luuk zijn plek al heel lang veel te gemakkelijk weg. Dan vinden mensen hem aardig denkt hij. Maar het voelt niet goed de laatste tijd. En Sophie. Zij vindt uiteindelijk dat ze vandaag wel eens een keer voor zichzelf mag kiezen. En ze neemt de voorrang waar ze eigenlijk geen recht op had.

Ten koste van Morris. Want Morris laat zich altijd mee voeren met de stroom. En dat vindt hij heerlijk. Zijn tijd komt wel weer. Druk maken doet hij zich nooit. En last van zijn ego heeft hij niet. Even vraagt hij zich af hoe het zou zijn als hij er tegenin zou gaan. Ruzie zou gaan maken met Sophie. Maar hij ziet het nut er niet van in.

En dan is er Emma. Zij is blij verlost te zijn van dwang. Vindt dat ze zelf wel kan bepalen wat juist is. Heeft daar niemand anders voor nodig. Zij houdt vanzelfsprekend rekening met anderen. Maar verliest daarbij nooit uit het oog wat haar eigen verlangens zijn.

Ties heeft die dwang nooit gevoeld. Voor hem is het kruispunt vandaag als altijd. Rekening houden met anderen doet hij nooit. Het maakt hem eenzaam. Maar dat heeft hij niet door. Alleen in zijn wereld vervolgt hij zijn weg.

Op een druk kruispunt midden in Rotterdam komen wegen samen. En mensen. Vandaag blijven ze wat langer. Teruggeworpen op zichzelf. Uitgenodigd het zelf maar uit te zoeken. Tolerant te zijn. Verdraagzaam. En geduldig. Of juist niet. De stoplichten doen vandaag niet mee.