doel

Weet jij nog wat je wilde worden, vroeger, toen je klein was en alles voor je open lag?

Als ik zelf terug denk, was het geloof ik niet iets waar ik me heel erg mee bezig hield. Wat ik me herinner is dat ik nieuwsgierig was, naar mensen, naar hoe de rest van de wereld zou zijn, maar een doel, behalve het avontuur van het ontdekken van die wereld, had ik eigenlijk niet.

Ja, mezelf ertoe verhouden. Want wie was ik dan in dat grote geheel. En wilde ik dat eigenlijk wel weten. Wilde ik wel kijken in de spiegel die ik begon te zien. Want wat als ik dan niet meer zou passen, omdat ik het allemaal anders zou doen dan door anderen werd verwacht.

Nou, ik heb gekeken 😉 En ik kijk nog steeds. En ik pas. Misschien niet in het beeld dat anderen voor me zagen, maar wel in wat ik zie voor mezelf.

En dat ontdekken, en daar vervolgens naar leven, dat is toch eigenlijk ook een doel, hoe dat er dan uiteindelijk ook maar uit mag zien.

De weg is dan eigenlijk het doel, bedenk ik me nu. Dan gaat het niet zo zeer over wat je wilt worden maar over wie je wilt zijn, waar dat je dan ook maar mag brengen.

Wat je wordt maakt dan eigenlijk niet zo heel veel uit. Wie je bent in die hoedanigheid, dat is misschien wel waar het echt om gaat. Op welke manier je doet wat je doet. Je neemt jezelf tenslotte altijd mee.

Handel je vanuit liefde. Zet je angst opzij voor wat je wilt bereiken en kun je dankbaar zijn voor de lessen die je leert.

Alles ligt denk ik nog steeds open. Net als toen je klein was. En elke dag kun je ervoor kiezen om te zijn wie je bent.