leraar
De laatste weken hoorde ik mezelf steeds zeggen dat ik het spannend vind.
Allemaal niet erg maar ik merkte dat het een handig excuus aan het worden was om mezelf tegen te houden.
En ondertussen was ik druk bezig met mezelf daar om te veroordelen.
Vol met plannen voor mijn online programma en super blij van het resultaat dat ik al voor me zie maar concreet maken wilde ik het eigenlijk helemaaaal niet.
Het ging niet echt de goede kant op 😉
Ik weet dat ik goed ben in wat ik doe en wat ik allemaal heb gedaan om te komen waar ik nu ben en ook dat ik mijn zielsopdracht niet voor niets zo helder heb gevoeld.
Maar er was iets aan de hand waar ik mijn vinger niet op kon (en ik denk ook niet wilde) leggen.
Uiteindelijk ben ik ervoor gaan zitten. In stilte heb ik mijn gidsen om duiding gevraagd en het bleek te gaan over de nieuwe rol die ik heb aan te nemen. De rol van leraar.
Ik mag de lessen die ik heb geleerd gaan doorgeven. Mezelf daarvoor toestemming geven is wat ik nog had te doen. Mijn nieuwe rol omarmen en aanvaarden en belichamen.
Het voelt groot en dat komt niet alleen omdat ik kennis doorgeven het mooiste vind dat er bestaat.
Het komt ook omdat mijn vader leraar was. Hij gaf Engels op de middelbare school en wat keek ik als klein meisje tegen hem op! Dat kleine meisje kon dan nu toch niet diezelfde rol gaan aannemen. Het voelde als mijn vader van zijn voetstuk halen en daarmee zou ik mezelf gelijkwaardig maken aan de man die ik altijd zo had bewonderd. Wie was ik om dat te doen!
Het rolmodel weghalen voelt ook als (eindelijk) volwassen worden en verantwoordelijkheid nemen voor wat ik heb te brengen. En dat is meer dan fotografie. Hoe dol ik ook ben op beeld maken.
Op zoek naar de ziel van dingen gaat het mij ten diepste om inspireren jezelf te laten zien zoals je bent. Verbinding te maken met je schitterende zelf. Die er mag zijn en mag dansen en stralend haar plek mag innemen met alles wat ze heeft te geven. En dat is waar mijn online programma over zal gaan.
Laat ik er maar meteen een datum aan verbinden. Op 20 maart begint de lente waar ik zo naar verlang en het zou fantastisch zijn om dan te kunnen starten.
Mijn vader zegt dat ik eigenlijk al leraar ben omdat ik met de blogs die ik schrijf altijd iets wil doorgeven.
En dat is nu ook zo. Heb je nieuwe stappen bedacht die je vreselijk spannend vindt maar toch echt heel graag wilt zetten? Geef jezelf dan alle ruimte (ook voor fouten!) en wees mild naar jezelf. Neem een moment van stilte. Vraag wat er aan de hand is. En luister.
Misschien is jezelf toestemming geven jouw nieuwe rol aan te nemen en in het licht te stappen met wat jij de wereld hebt te brengen dan ook voor jou iets waar je niet meer omheen kunt en gewoon gaat doen.