schoonheid

schoonheid

lopeneindeloos dwalendat is hoe ik de natuur het liefst ervaar maar dat ging hem deze keer niet wordenhet gebied dat ik bezocht liet zich op die manier niet zienvan een afstand kon ik kijkenen raden naar haar binnenwereldlopen kon dan wel zijn wat ik zo 

monsters en draken

monsters en draken

Blijf maar op dit pad Teun. Wat nou! Zie ik de jongen denken. Op dit pad blijven. Saaaaaaai. Teun wil eraf. Ontdekken. Wat is er nog meer. Hij wil op avontuur. Kijken waar zijn voeten hem brengen. Monsters verslaan onderweg. Zonder vrees. Voor het recht 

lachende dood

lachende dood

Mensen dansen met de ogen gesloten. Dicht tegen elkaar aan. Ze maken zich mooi en drinken en trouwen en eten en vinden elkaar in slaapkamers met de deur op een kier en zachte bedden. Straks bedrijven ze de liefde. Wanneer alle bezoekers zijn verdwenen en zelfs de 

zelfsabotage

zelfsabotage

Wacht! Mag ik het ook zien?! Het is een vraag maar de ondertoon verraadt dat ze niet anders verwacht dan dat haar verzoek zal worden ingewilligd. Dwingend klinkt het bijna. Het eindresultaat ziet ze onbewust al voor zich. Natuurlijk krijgt ze het te zien! Een 

zijn wie je bent

zijn wie je bent

soms is het veiligermakkelijkerte luisteren naar anderenje aan te passen aan de norm meningen kun je overnemendenken overlaten aan de massaeen massa die bestaat bij de gratie van angstvoor veroordelingvoor uitsluitingmaar je hoort ergens bij talenten krijgen geen kansen niemand kent ooit de rijkdom van 

ontbijten

ontbijten

Soms. Wanneer ik geen afspraken heb. Zou ik het de hele dag wel willen. Ontbijten. Het is het moment dat ik nog niets hoef. Dat de hele dag nog voor me ligt. Vol belofte. Een idee dat ik heb. Ongehinderd door beperkende gedachten. Want die 

genoeg

genoeg

Wanneer is het genoeg. Snel genoeg. Groot genoeg. Ver genoeg. Imposant genoeg. Luid genoeg. Mooi genoeg. En voor wie. Wanneer hebben we genoeg vrienden. Genoeg aanzien. Genoeg spullen. Genoeg geld. Genoeg bevestiging. Genoeg zekerheid. En genoeg afleiding. Om toch vooral maar te voorkomen dat we 

duisternis

duisternis

Volledige duisternis. Geen sterren. Geen maan. Snel doe ik mijn ogen weer dicht. Want daar is een duisternis die ik al ken. En waar ik niet bang voor hoef te zijn. Die is weg zodra ik mijn ogen open doe. Maar deze duisternis niet. Ze 

eenzaam

eenzaam

kaarsrecht staan zeallemaalbehalve die enehet is een boom met bochtenalsof hij niet goed wistwelke kant hij op zou gaan waar wil ik naartoewaar voelt het goedwaar kan ik zo veel ziendat ik niet weet waar te kijken zodat het me rijk maakten nederig tegelijk soms 

haast

haast

Even stond ik stil. Midden in de drukte van Rotterdam. Met mijn ogen dicht. Omdat de warmte van de zon zo heerlijk voelde. Plotseling werd ik aangesproken. Een meisje vroeg of het toch wel goed met me ging. Ze wees me op het groene stoplicht.